De roep van Lemurië: Terugkeer naar ware Liefde

Diep in ons Hart roept een oeroud verlangen: de terugkeer naar ware Liefde. Liefde die niets vraagt, die niets verwacht en die niets nodig heeft. Liefde die er van nature is, overal in de schepping. Pure Liefde is wie wij zijn, en dat hebben we in Lemurië volop geleefd.

Moederland

Miljoenen jaren geleden daalde er vanuit het universum, onder de meest liefdevolle leiding van Lord Sananda, een groots luchtschip op Aarde neer. Dit schip, ook wel het Moederschip genoemd, was afkomstig van Mu, het Moederland. Vele hoge Ingewijden, Meesters en Leraren waren in het Moederschip meegekomen om de evolutie van de mensheid op Aarde mogelijk te maken. Zij stonden aan het begin van ons paradijs op Aarde, waarin we te midden van schoonheid en harmonie leefden. Vanuit eenheid en openheid voelden we ons één met de Bron, met elkaar en met de Aarde.

Alles wat we deden, gebeurde vanuit een zuivere afstemming op de Bron. Zuiverheid en transparantie stond boven alles. Het Moederschip is heel lang dicht bij de aarde gebleven om ons te ondersteunen en te leiden. Steeds weer keerden we tussendoor terug naar de tempels om ons met het Moederschip en de Meesters te verbinden. Voordat we ook maar met iemand in verbinding traden in de tempel, gingen we eerst naar de ‘Vlam van Zuivering’. Daardoor konden we de ander ontmoeten vanuit onze eigen zuivere zielentoon, geschoond van alle onreine aardse energieën.

Zielenfamilie

Gaandeweg de reis deelden en vermeerderden onze zielen zich. Zo ontstond onze eigen Zielenfamilie, met allereerst tweelingstralen, en later tweelingvlammen en – zielen. We deelden onze opgedane kennis en ervaringen met elkaar, zodat we er allen profijt van hadden. Elke zielenfamilie had (en heeft nog steeds) een volkomen unieke, eigen resonantie en een eigen missie.

In prachtige etherische, kristalwitte ronde tempels stemden we ons steeds weer opnieuw af op die missie. De Moedertempel van de tweelingstralen kende twaalf ingangen; hoge energetische bogen die je als open armen stonden op te wachten. Iedere ziel had zijn vaste eigen ingang en betrad na reiniging het heiligdom midden in de tempel. Je kende je eigen plaats op één van de punten van de twaalf-puntige ster.

Zo stond je altijd recht tegenover je tweelingstraal, met wie je energetisch volledig resoneerde. Vanuit de kosmische wet van eenheid ontstond er tussen jullie meteen een liefdevolle lemniscaat van uitwisseling. De frequentievelden van tweelingstralen vormen samen een Goddelijke eenheid, vandaar dat ze elkaar tot in lengte van dagen altijd zullen blijven aantrekken en uit willen wisselen.

Op het dertiende punt, in het midden, stond de ‘leider’, de Meester of Meesteres die ons begeleidde. We stemden ons af vanuit onze lichtlichamen en het daarmee verbonden merkaba. Daarbij namen onze zielentonen, het hoorbaar gemaakte licht, toe in volume. Onze dertien tonen samen vormden een volmaakt kosmisch octaaf. Als dat geactiveerd was en klonk, dan openden zich de sluiers en konden we weer, net als bij het begin der tijden op aarde, vanuit onze lichtlichamen naar hogere dimensies reizen. Door de poort van Sirius heen, waar we onderwezen werden, verder naar de Centrale Zon.

Dualiteit

Onze oorspronkelijke zuiverheid, transparantie, hooggevoeligheid en hogere vermogens die nog in lijn met de Bron waren, droegen een Goddelijke kracht die niet via aardse inzet en persoonlijke wilskracht te bereiken viel. Vele (hoge-)priesters en -priesteressen in de tempels kregen echter totaal onverwacht te maken met afgunst, frustratie, woede en corruptie van zogenaamde ‘vernieuwers’. Deze priesters wisten gaandeweg vele tempels in bezit te nemen via harteloze handelingen, ingegeven door buitenaardse (reptielen-)invloeden. Als een gevolg daarvan konden we bijna niet anders dan onszelf te harnassen, te verbergen, onszelf uit te leveren, te vluchten of de strijd aan te gaan.

Hiermee stapten we de dualiteit binnen, we raakten onze verbinding met het Moederschip en de hogere leiding kwijt en daarmee gingen de poorten naar Lemurië voor een hartverscheurend lange tijd dicht.

Lemurië in Atlantis

In de Atlantische velden leefde een deel van de Lemuriërs door (o.a. bij de Maya’s in Zuid-Amerika en in de tempels in Egypte). Zij waren er getuige van hoe ons Goddelijke, kristalzuivere DNA gemanipuleerd werd. Door buitenaardse invloeden raakten we behoorlijk in de war en begonnen we onze Goddelijke oorsprong te vergeten. Angst sloot zich als een koude hand om vele harten; wantrouwen en achterdocht deden hun intrede. Meer en meer misten we de vertrouwde Lemurische onschuld, de sereniteit en dat zuivere licht in de ogen van onze medeschepselen. Te midden van het overleven groeiden voorwaardelijke liefdesrelaties, persoonlijke belangen en vele tegenkrachten van het Goddelijke.

Machtsaanvallen, ontkrachting, vergiftiging en misbruik vonden plaats ‘in naam van de Bron’ (feitelijk gebeurt dit nog steeds in vele oorlogen die in naam van welke ‘God’ dan ook gevoerd worden). Via gedwongen geslachtsgemeenschap werden priesteressen zwanger van priesters die al reptielen-DNA droegen. Ze moesten een ‘kind voor de Godin’ baren … De werkelijkheid was echter dat ze slachtoffer waren geworden van doordachte manipulatie en gruwelijke experimenten. De Godin trok zich terug; Moeder Aarde veranderde van een Hof van Eden in een bloederig slagveld.

Gemanipuleerd DNA

Gaandeweg kreeg bijna elk mens een gemanipuleerd DNA. Ons oorspronkelijke Goddelijke DNA draagt 12 strengen, die verbonden zijn met de eerste 12 dimensies. We hebben echter lange tijd met de beperkingen van de eerste drie dimensies geleefd, omdat ons DNA verstoord en beïnvloed was.
De vierde DNA-streng komt overeen met het hartchakra. Omdat ons hartchakra weer op grote schaal geactiveerd is, beginnen velen weer met het ervaren van onvoorwaardelijke zelfliefde en het verlangen naar dienstbaarheid aan zichzelf en aan anderen.

Nu velen van ons weer verbinding krijgen met hun 12-strengen-DNA wordt ook het zielenplan duidelijker dat daarin besloten ligt. Dit plan bevat een veel hoger bewustzijn en hogere vermogens die we ten tijde van Lemurië ontwikkeld hebben, zoals intuïtie, telepathie, helderziendheid, helderhorendheid, teleportatie en helder weten.

De hoge energetische velden die momenteel op ons ‘afgevuurd’ worden, raken onze meest verdichte menselijke delen die gewond en ‘verloren’ zijn geraakt, maar ook maken ze de weg vrij naar wat we sinds Lemurië verworven hebben. Dit activeert ons oorspronkelijke DNA, waarbij de oude afscheidingspijn zich vanzelf zal melden en vrij zal willen komen. Hoe meer je je aan dit proces kunt overgeven, des te liefdevoller dit proces zich kan voltrekken.

Achter elke pijn wacht er een terug te vinden zelf-deel van jou dat prachtige kwaliteiten draagt. Het vertrouwen in jouw eigen hogere delen en in de verbinding met de Lichtwereld zal zich herstellen, zodat je de altijd aanwezige hulp en de grootse regie vanuit de hogere dimensies vaker kunt gaan voelen.

Volgende week het vervolg in deel II: Lemurië leeft voort in jou.